Krantenbericht lokaal dagblad - mei 1999

Binnenkort kunnen bezoekers van buurtcentrum De Mortel aan het Savoiepad in Achtse Barrier kennis maken met het werk van de surrealistische schilder Antcor.De Mortel krijgt op dit moment een opknapbeurt, maar als het bargedeelte klaar is, komt er ruimte beschikbaar voor een aantal schilderijen van deze kunstenaar. Antcor is de artiestennaam van Lisant Leenheer, die een atelier heeft in een seniorenwoning midden in de wijk Achtse Barrier.  Je zou hem daar niet verwachten, want Lisant Leenheer is pas 45 jaar. Hij leeft en schildert er al jaren. Hij zegt erover; "Dit is mijn paradijs".

De enige plek waar geen schilderijen van hem staan of hangen is zijn tuintje, waar hij regelmatig zijn rust zoekt. De woning is van onder tot boven "behangen" met werk van hem. De keuken die aan de huiskamer grenst, is zijn atelier. "Ik noem het liever een werkruimte", vertelt hij. Lisant is jaren geleden vanuit Amsterdam naar Eindhoven verhuisd en leerde op zijn twaalfde de Markt in Eindhoven kennen. Ik kwam destijds vaak bij Poort van Kleef en The White Horse, vertelt hij. Daar leerde ik onder andere Herman van Loenhout (zie foto) ofwel de zanger Armand kennen. Op een van zijn schilderijen heeft hij Armand op de achtergrond geportretteerd. Mijn allereerste schilderijtje -een bloemenmeisje- heb ik voor mijn oma gemaakt. Dat is nu al heel wat jaartjes geleden! Na haar dood heb ik dat schilderijtje weer teruggevonden. Het heeft nu een speciaal plekje in mijn werkruimte, aldus Lisant.

De schilderijen die zijn huisje volledig vullen, laten een geheel andere stijl zien. In een aantal werken is duidelijk de invloed van Willink merkbaar. Toch zegt Antcor een geheel eigen stijl te hebben ontwikkeld.Overdag zit hij graag op een terrasje om mensen te bekijken en ideeën op te doen. "Ik werk het liefst in de nachtelijke uren", zegt hij. "Dan is het rustig en komen mijn gedachten naar boven. Wat ik dan denk zet ik op het doek".

Artikel oktober 2002 door lokaal nieuwsblad

Kunstenaar Antcor heeft in de Achtse Barrier ook zijn schuur ingericht als galerie. Het huis aan de Calaislaan 68 in Achtse Barrier doet bijna volledig dienst als atelier en galerie. De gang, woonkamer, keuken, trap en slaapkamer hangen vol met werken van de bewoner: Lisant A. Leenheer LG ofwel kunstenaar Antcor.

Van de beneden slaapkamer maakte hij zijn atelier. Afgelopen weekeinde werd het werkterrein van Antcor voor de eerste keer opgenomen in de "Atelierroute". Ook komend weekeinde maakt het daar deel vanuit. Om zijn bezoekers nog meer van zijn werken te kunnen tonen, heeft Antcor er een extra galerie bijgemaakt. Hij zegt: Ik heb mijn schuur leeggehaald, helemaal opgeknapt en de ruimte geschikt gemaakt voor het tonen van schilderijen. Ik had er ook niet veel meer dan wat tuingereedschap staan.

Antcor heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld.Die is volgens hem het beste te vergelijken met surrealisme en hier en daar wat fragmenten die aan Willink doen denken. Zo is op een van zijn werken een grote aorta te zien, die is dicht geslibt door grote rotsblokken terwijl daarop een naakte dame een waterpijp zit te roken. In een ander rotsblok zit een gat waaruit een hartchirurg van het Catharina ziekenhuis zijn hoofd steekt om te kijken wat er allemaal aan de hand is. Op de voorgrond, buiten het eigenlijke schilderij, is Antcor op de rug zichtbaar bezig om dit werk op een grote muur te schilderen. Eigenlijk laat Antcor zien wat hij heeft meegemaakt: hij plaatst zichzelf in het schilderij, van daaruit kijkend naar gebeurtenissen die op hem indruk hebben gemaakt, zoals zijn bezoek aan de hartchirurgie en het roken van hasj. Dit schilderij wil ik dolgraag zien hangen op de hartafdeling van het Catharina ziekenhuis. Misschien gebeurt dat ook nog wel eens zegt hij. Antcor heeft een aparte opvatting over wat er met zijn schilderijen moet gebeuren. Ik wil ze niet verkopen aan hele rijke mensen die ze thuis neer hangen, zodat niemand er meer naar kan kijken. Ook hang ik ze niet in grote galerieën. Mijn schilderijen zijn er voor iedereen, die er naar wil kijken en voor de gewone mens met een normale beurs. Ook zij moeten de kans hebben een schilderij te kunnen kopen en ervan te genieten.

November 2005 geschreven door Thea Schoutissen, wijkblad 't Brierke.

Op de Atelierroute kom ik het atelier tegen van buurtgenoot Cornelis Antonius Leenheer, surrealistisch schilder. Vriendelijk leidt hij me rond langs zijn schilderijen. Hij is na een ernstig motorongeluk autodidactisch gaan schilderen.

Daarvan mag ik nu de resultaten bewonderen. Sommige schrijvers kunnen schilderen met woorden, deze schilder kan schrijven met beelden! Hier wordt Kunst met een grote K gemaakt! Blij verrast kijk ik rond: de voorstellingen doen me denken aan de schilder Carel Willink, wiens muze ook op veel schilderijen voorkomt. Hier en daar lijken aardschotsen in de kosmos rond te zweven. Naast mensfiguren komen er ook draken, zebra’s, paarden, slangen, roofvogels, spinnen, vlinders en soms ook onbekende monsters op zijn schilderijen voor. Hij wijst een spiraalvormige wolkensluier aan. Hierin heeft hij heel wat wazige portretten verwerkt, die hij ’s middags op een terrasje heeft geobserveerd. Er komen veel Maria-achtige figuren in zijn schilderijen voor. “De vrouw betekent voor mij het begin van alles”, zegt hij. Boven de trap hangt een drieluik. Dit wordt een serie van twaalf. Ik wil het helemaal rondom hangen, alsof je deel uitmaakt van de afbeelding, net als bij het “Mesdag Panorama".

Dan leidt hij me verder naar nog een atelier in de achtertuin. Hier heeft vroeger de motor gestaan. Toen die weg was na dat ongeluk kwam er dus ruimte vrij voor deze hobby. Wat een ommezwaai in een leven! Hij houdt een schilderij omhoog van een Christusfiguur die in een soort droomwereld lijkt te zweven. “Die zou ik graag in de kerk zien hangen”, zegt hij. Tot nu toe blijkt hij nog niet geëxposeerd te hebben (i.v.m. vervoer). Het werd hem kort geleden ook al eens gevraagd. Een vrouw bood aan hem daarbij te helpen. Ik hoop dat dit ook zal gebeuren, want dit moeten méér mensen zien! Men is van harte welkom om een kijkje te komen nemen. Ook bestaat de mogelijkheid om voor niet al te veel geld een portret te laten maken tegen een surrealistische achtergrond. Dat hoeft niet zo duur te zijn. Hij heeft er vooral voldoening van dat zijn werk ergens een goede plaats krijgt. “Schilderen is alles voor mij”

Diep onder de indruk ga ik een hele tijd later de deur uit.